Cruise 8
Toen we in de lift stonden om naar het 12e dek te gaan zei Lucia: ”Het is zaterdag, kijk maar.” In de lift lag een mat waarop Saturday stond. Elke dag ligt er mat waarop je kunt zien welke dag het is.

Overal is het schip staan apparaatjes met spul om je handen te desinfecteren. Bij de deur van de restaurants staat ook personeel met een apparaat in de hand om de vloeistof op je  hand te spuiten. Dit is om uitbraak van darminfecties te voorkomen. De eerste twee dagen is nergens zelfbediening om dezelfde reden. Daarna wordt een aantal dingen wel zelfbediening omdat alles wat door passagiers aan infecties is neegenomen dan wel uitgebannen is.

De zaterdagavond was formeel. Als we in het Rotterdam restaurant wilden eten aan de voor ons gereserveerde tafel moesten we in gala. Aan onze tafel zijn ook twee andere Nederlanders toegewezen, wel zo gezellig. We hadden vanavond bij ons viergangen diner o.a. garnalen en kreeft. Lekker licht verteerbaar. Overal bij de restaurants kun je de gehele dag de heerlijkste dingen eten zoals taart, ijs, puddinkjes, hamburgers, friet en ga zo maar door. Het lukt me aardig om me niet te buiten te gaan aan al die culinaire lekkernijen.

Aan boord is genoeg te doen, er zijn vele activiteiten. Er is altijd wel iets bij voor je. Het loopt uiteen van sporten, tot culinaire workshops. Daartussenin heb je nog dansen, seminars, karaoke en nog veel meer. Je moet aan boord van zo’n schip wel goed tegen relaxen kunnen. Als je een erg actief iemand bent, is het schip al gauw te klein.

Gisteravond bezochten we bijvoorbeeld een voorstelling met Broadway songs. Dat was erg goed en heel leuk. De artiesten zijn echte professionals. Zo’n artiest is echt niet zo maar iemand. Verder zie je op verschillende plaatsen op het schip plekken waar muziek gemaakt wordt, zowel klassiek als modern. Je kunt je heerlijk laten wegzakken in een sprookje als je met een lekker drankje naar de muziek zit te luisteren.
		De volgende dag waren de golven al wat hoger. Je voelde het aan het schip en in het zwembad stroomde het water over de randen. Bij het dolfijnenbeeld kwam het water meer dan een meter omhoog.

’s Avonds was er karaoke. Wat denk je? Daddy’s little girl stond er bij. Ik hoopte dat dit het liedje was dat ik als vertaling op You Tube heb gezet onder de naam Een pot met goud, en dat was het. Terwijl de dj het nummer aan het opzoeken was, vertelde ik waarom ik dat lied gekozen had en dat ik het ook vertaald had. Ik vertelde dat toen wij enige maanden op wereldreis waren mijn kleindochter, die toen nog heel klein was, tegen haar moeder verzuchtte: “Houden oma en opa niet meer van mij dat ze zo lang weg zijn?” Ik moest daar nu aan denken en dit lied werd dan ook aan alle aanwezige oma’s en opa’s opgedragen. De mensen vonden dat wel leuk want er waren er wel wat bij. Toen ik zinnetje opnoemde dat Kyara toen zei, hoorde je de zaal “OhhhhOhhh” zeggen.

Toen we de volgende  aan het ontbijt zaten, meerde het schip aan bij Aruba. We gingen van boord en moesten om half zes weer terug zijn. Het is een klein en vlak eiland en het ziet er leuk uit. Het gaat er gemoedelijk aan toe. We liepen wat de toerist uit te hangen en ik belde Mireille.

Zo werden we bij de terminal op Aruba welkom geheten.
Maar eerst gingen we me een duikboot mee naar meer dan 44 meter diepte. We hadden het geluk voorin te zitten. We voeren langs een wrak, de Morgenster, zagen wat bekende vissen en een paar heel grote barracuda’s. Het was weliswaar apart om eens droog naar die diepte te gaan maar duiken is toch wel leuker.
	Toen we terugkwamen belde Mireille dat ze ons kwam ophalen voor een kleine toer. Mireille is een oud collega van mij van Helen Parkhurst, een school  in Almere. Ik vond het zó leuk haar weer te zien. Tijdens ons gezamenlijk verblijf op school hebben we heel veel leuke dingen gedaan. We gaven toen ook een voorstelling weg van “Paradise by the dashboardlight”.  Zij voerde ons  o.a. langs de Hollandse molen naar de vuurtoren waar je uitzicht had over het eiland. Heel in de verte zagen we de haven met de cruiseschepen.

Na wat foto’s genomen te hebben, stapten we snel weer in. Binnen 10 minuten zouden we er moeten zijn. Maar ja, natuurlijk niet bij De Graaff. Alle stoplichten zaten tegen, op elke rotonde kwam een auto aanrijden en er stond file. Claxonnerend en met de alarmlichten aan passeerde Mireille rijen auto’s en toen waren we bij de poort. Het was al aardig voorbij half zes. “Jullie zijn laat”, zeiden ze bij de poort. Net of wij dat zelf ook niet wisten. Het schip wacht nl niet op je. “Opschieten”, zei een vrouw in de terminal. We kwamen de hoek om en zagen de loopplank nog liggen. Een officier kwam naar me toe en vroeg: “Are you my friends from 511?” Dat is ons kamernummer. Ik beaamde het en zei: “It’s good to have a friend like you” en we liepen het schip op.  “511?”, vroegen ze bij de scanner. Ons kaartje ging door de scanner en de bagage door de andere scan op de band. We bleken de laatsten te zijn. Achter ons werd de loopplank binnengehaald en niet veel later vertrok het schip met luid getoeter. Niet voor ons! Achteraf begrijp ik dat ik best wel zenuwachtig had mogen zijn.

We aten en dronken eerst wat. Het dak van het zwembad was helemaal open. De hemel was blauw met daarin wat wolkjes getekend.
		Rond half zeven ging de zon onder. We togen naar een van de buitendekken en hebben  van de zonsondergang genoten op deze zwoele avond. Vanavond gaan we weer genieten van een viergangendiner.

En dat hebben we ook gedaan. We zaten weer aan onze vertrouwde tafel 84. Onze tafelgenoten waren al aanwezig. Die hadden een prachtige trip over he eiland gemaakt. Na dit fantastische diner is Lucia met wat dames gaan puzzelen en ik ben naar een van de plekken gegaan waar muziek gemaakt werd door de Neptunes, een pianist/zanger aan een prachtige vleugel, een bassist en een drummer. In een geweldige ambiance met glas, marmer koper en zilver heerlijk onderuitgezakt in een fauteuil en een Bacardi cola lekker wegdromen op de rustige muziek van deze heren. Helemaal tot rust gekomen toog ik naar de hut om daar van een welverdiende nachtrust te genieten. We kunnen lekker uitslapen want de klok gaat weer een uur achteruit omdat we een andere tijdzone invaren.